Ay Karanlık Şiiri - Halis Yıldız

Haberin var mı demir kapı, taş duvar, kör pencere?
Ay karanlık, Gülizar kayıp.
Kıtlık, boran kapıda; Ömer hapiste!
Macera arıyor Yeşim, toplarken Ahmet çöpten ekmek.
Ninni okuyor yılanlar,
Yutmak için koyunu…
Gördükçe kahroluyorum Nazlı'm,
Dayanamıyor, kanatıyorum yaralarımı.
Zehir zıkkım oluyor çok sevdiğim sigaram,
Görünce pervazsızca zulmü!
Uyanmasın isteniyor uykuda olanlar,
Uyanmasın da atı alan Üsküdar'ı geçsin istiyorlar.

Ahmed Arif geliyor gözlerimin önüne:
"Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile,
Dayan iş ile,
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile,
Dayan, rüsva etme beni," diyor.

Gözlerim kapalı dinliyorum, saç sakal bir karışmışken birbirine.
Kalp kırık, can garip, can suskun, can paramparça, CAN!
Kurdun, kuşun bileceği hal değil bu.
Ellerim kelepçede, tütünsüz ve uykusuzum.
Gün ışımaz, Gülizar gelmezse ben ne yaparım?
Ne Can!?

Saygı ve sevgilerimle.