Ay Karanlık Şiiri - Dilek Mert

Uçurtmam asılı kaldı boynumda düğüm düğüm
Ben renk vermiştim içinde türlü türlü sen
Gülüşlerinden kattım
Gözlerinin karasından çaldım
Ben boyamıştım günahın boynuma
Umutlar bir sonra ki bahara
Sana uyuyorum
Sensizliğe uyanmak tekrar tekrar sana kapanmak
A'rafındayım ayrılığın
Bu son şarkı
Bu son şiir
Bu son melodi
Sana soyunuyorum kırmızı kırmızı güller dökülüyor kokun bende koynumda
İçtiğim bütün şaraplar
Nafile ne seni getiriyor ne de benden alıp uzaklara götürüyor
Kırdığım fırlatıp attığım kadehlerde dudak izlerin
Dokunamıyorum
Ellerim titriyor üşüyorum
Sen kokan şiirler okunmuyor
Ve sana susuzluğum ve sana açlığım kabulsüz dualarım
Gizli gizli secdelere kapandığım nice aminler çektiğim adam

Koyu bir gecenin koynundayım bir fincan siyah çay soğuk buz
Simsiyah gökyüzü ay karanlık
Gölgen vuruyor pencereme
Yıldızlar yavaş yavaş kaybolmak üzere
Neden kapanmayan yaramsın
Neden ben milyon defa sendeyim
Neden bendesin gitmedin
Oysa sen bir günaha harcadın beni
Senin ellerin cehennem
Dokunma cennetimi kirletirsin
Öfkem bana
Kızgınlığım bana
Kırgınlığım
Sen alınma üzerine boşver oda kalsın benim üzerime oda bana
Berduş saatler işliyor
Saat sabahın dördü vakit seni sensizlik geçiyor
Seni düşünüyorum
Yüzüme aydınlık vuruyor
İçimi sorma
Bir nefes sen çekiyorum senden gitmek istiyor
Gidemiyorum
Gönlüme yapılan haksızlık
Gözlerimin önünden geçerken kahretsin yine bendesin...! ! !

(07.12.2012)