Ay karanlık Şiiri - İsmail Koca

Gece prangaya vurulmuş yatar
Ayazda üşürken sönmez ateşim
Yanan can ruhunu sevgiye katar
Sensiz dolandığım âlemde keşim

Müşerref eylesen gönlümü sorman
Yaralarım azmış tenime derman
Bilinmez bu sevdam tellala ferman
Senden başka yoktur yegâne eşim

Yıkılmış yüreğim Dilruba eder
Dilşade olunmaz çektiğim keder
Yaşım genç ömrüm ki canıma heder
Ölürken sevdamla batsın güneşim

Günümü görmedim yaşarken sende
Sinemin derisi kazıldı tende
Bilinir mi ki ben değilim bende
Sarrafa göstersen sevdamdır yeşim