Ay Karanlık

Sırtında kimsesizliğin namlusu
Yüreği apansız sevdalara restini çekmişti
Dağların ardında
Güneşin kızıllığında düşler kurardı
Yarının çocuklarına armağan düşler..

Hevi daha 17sindeydi
İhanetin adını duymamıştı
Korkmadan yürürdü namluya
Issız barınaklarda yitirmişti yoldaşlarını
İlk kez adını duymuştu ihanetin
Hevi şimdi yeminli artık
Hayın kurşunlar vurmayacak onu
Faka basılmayacak gecenin ihanetliyle
Hevi yorgun hevi suskun artık...

Bİr gece ansızın kopardılar onu
Kimseler duymadan
Gece yine ihanet etmişti
Sırtından vurdular
Ay karanlık gecede
Namuslu sevdasını fidanlara vererek
Boyun eğdi hayın gecelere
Düşünü düşlere armağan ederek
Düştü azrailin izine...