Bin yıllık bir gölgeliğe sığınırım ben
Güneş çıldırır
Sen saçlarını rüzgarlara sunarken
İleride bir yerde
Huzurun koluna girer
İnce belli bir lale
Ki kadın
Yeşile boyar yağmuru sessizce
Taş yuvarlandı
Kapandı eşik sevince
Beli bükülmüş bir çınar
Çayla demlenerek
Anlattı köklerinin ehemmiyetini
Uçmak isteyen koyunlara
Bir zaman sonra
Bağrından bir kuşu
Salıverdi yıldızlara
Simsiyah bir tencere başında
Başı iki elinin arasında
Bir anne yetişemedi
Bahçesinden koparılan fidanlara
Gökyüzünden bir yıldız
Büyük bir gürültüyle
Fakat duyulmadan kaydı
Adam bir söğüt altına
Terketti atını
Kadını bir şehir ejderhası
Önce yuttu sonra yaktı
Isınır bir kar tanesi
Bahçemdeki gülle
Bense şahidim
Bin yıllık gölgelikte
Kayıt Tarihi : 27.10.2017 09:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
