Ay Işığında Endülüs Şiiri - Anıl Cihan

yüzüme çaldım ay ışığını
bakir karanfiller titredi
bir çocuk getirdim ninnilerden
toprağında zamanın silueti

suya karıştı anlık gece
karıncalar gibi ihtişamlı
yaşama yakılan mersiye
ölüme epey yakındı

buğusu tütüyor duaların
tan vakti değilken henüz
ebabilin ettiği haber
aklımda bir dirhem pürüz

soluğumu dayadım yaprağa
ağlıyordu yaşlı Endülüs
şah damarımızdan yakındı cana