Ay Işığında Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Lana
Koşalım birlikte yakamozlara
Yıldızın yansıdığı yer benim
Dolunayın gölgesi sen

Delici gözler sanki medusa
Ateşliyorsun her bakışta
Bakanlar çoktan dönüştü taşa
Nedendir bilmem dokunmadı bana

Reyhani ince nakışlı kaşlar
İlmek ilmek örülmüş saçlar
Rubai kitaplarından çıkan masal
Bir elinde tas şarap ,öbüründe elma

Isırırsam dönüşecekmiyim taşa
Düşecekmiyim yoksa dünyaya
Tereddütsüz kopardın ilk ısıran sensin
Düştün ,dönüyorsun dünyanın etrafında

Karanlık gecelerde aydınlatıyorsun patikaları
Tavşanlar zıplıyor ışığının altında karanlıkta
Şiirler yazılıyor aşka doyuluyor mehtabında
Okyanuslar selamlıyor, dalgalar bir ileri bir geri

Bir ısırık şimdi sıra bende
Düştüm yakamoz gözlerine
Vampir gibi sadece gece
Altıyorum volta gözler yukarda
ay ışığında …