Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Efendim harika bir sevgi şiiri olmuş. birtek mısrası bile sanki uzun bir çalışmayla gerçekleşmiş gibi. Tek bir kelime söylenilebilir enfess... Eşinizle beraber bir ömür mutluluklar dileyelimki nice böyle eserlere imza atabilesiniz. En derin Muhabbetlerimle Kalın sağlıcakla ...KayaÜnver7kaleli1
Şuan saat hayli ileri beste nizi sonra mutlaka dinleyeceğim. Şiir için tampuan+ant
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
nice mutlu ve birlikte huzur dolu yıllara.
allah muhabbetinizi tamamına erdirsin
selamlar
Gözlerini kapatma, yolumu kaybederim,
Ellerini tutmazsam, yok bu dünyada yerim,
Varlığınla tutuşur, ateş olur yanarım,
Yaşamak yalanına, bir seninle kanarım…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
Başarılı bir şiir çalışması ve çok başarılı bir güfte.. Severek okudum.. Başarılarımnızın devamını dilerim. Sevgilerimle.
Nice mutlu yıllar dilerim bu can aileye...Saygımla...
Yüce yaratanımdan sizlere sonsuz mutluluk ve sağlık diliyorum.
Nice mutlu yıllar diliyorum.
Paylaşım için teşekkürler.
Sevgierimle
tek kelimeyle muhteşem.
Allah bir yastıkta kocatsın...
saygılarımla...
*****************Ay Işığım
'Canım Eşime'
Gözlerini kapatma, yolumu kaybederim,
Ellerini tutmazsam, yok bu dünyada yerim,
Varlığınla tutuşur, ateş olur yanarım,
Yaşamak yalanına, bir seninle kanarım…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
Aşk diye söylediğim her sözümde sen varsın,
Bir gün, bir ömür değil, mahşerime kadarsın,
Her şey seninle başlar, seninle biter bende,
Tek aşkımsın, tek sevgim, öncen de yok öten de…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
17 / 12 / 2009 - ADANA
SÖZ - MÜZİK: ERSİN KAYIŞLI
SESLENDİREN: MUSTAFA AÇIKGÖZ
Ersin hocam;
bu anlamlı günde saygıdeğer eşinize en güzel hediye bu güzel şiir ve şarkısı olsa gerek hocam..yenge hanımın doğum gününü bende kutlar, ikinize birlikte yaşam boyu başarı ve mutluluklar dilerim..
duygu yüklü nazik ve zarif yüreğinizin sesi olan bu güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi.. şarkısını da şimdi sitenizden dinleyececeğim.. emeği geçen sizi ve mustafa kardeşimi kutlarım.
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10..akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz
Her zamanki gibi yine çok güzeldi yürekten kutluyorum..eşinizle beraber daha nice doğum günleri kutlamanız dileğimle selamlar..
Allah,çok uzun ve sağlıklı bir ömür boyunca beraberliğinizi ve mutluğunuzu bozmasın Ersin Bey.
Bu güzel eserinizi,özelliği nedeniyle ayrı bir saygıyla kutluyorum Ersin Bey,tabii sizi de...
Ünal Beşkese
Nice uzun yıllara birlikte olmanız dileğimle kutluyorum üsdat.Saygılar.MEHMET KINDAP
Bu şiir ile ilgili 63 tane yorum bulunmakta