Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
SEVGİLİ ŞAİRİM, Gözyaşlarımla ayakta alkışlıyorum sizi...tabiki sizin mutluluğunuza dökülen damlalar bunlar...keşke ben de ömrümü adadığım eşimden böylesine anlamlı sözler duyabilseydim..sevmek ve sevilmek çok güzel olmalı..hele sevdiğin bi erkekten sevgiyi almak da güzel olmalı...sevgi vermek için, sevgiyle donanımlı olmak gerek..öncesinde çocukların sevgiyle büyütülmeleri gerek...sevgisiz büyütülen birinden sevgi beklemek de hata...sevmek de güzel..almadan vermekle geçti ömrün..Leyla olup yandım mecnunsuz yıllarca.eşiniz sevilmeyi haketmiş ki sevmişsiniz..ya da siz sevmeyi bilmişsiniz..mutluluğunuz sonsuza kadar sürsün temennilerimle..kutluyorum bu seven iki yüreği..
saygılarımla...bu naif ve içten bir o kadar hakikat sevgiyle sarmaşıklaşmış dizeleri antloijme almanın ben de mutluluğunu yaşıyorum..dostlukla ve sevgiyle kalınız...
MUTLULUĞUNUZ DAİM OLSUN ERSİN BEY,KUTLARIM DEĞERLİ ÇALIŞMANIZ İÇİN....
Gözlerini kapatma, yolumu kaybederim,
Ellerini tutmazsam, yok bu dünyada yerim,
Varlığınla tutuşur, ateş olur yanarım,
Yaşamak yalanına, bir seninle kanarım…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
Aşk diye söylediğim her sözümde sen varsın,
Bir gün, bir ömür değil, mahşerime kadarsın,
Her şey seninle başlar, seninle biter bende,
Tek aşkımsın, tek sevgim, öncen de yok öten de…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
Ne güzel ne muhteşem bir sevgi..Mutluluğunuz daim olsun..sevgili eşinize de nice yıllara..paylaşımınız için teşekkürler..
K U T I U Y O R U M.........Şiirinizi.
U
T
L
U N U T U L M A M A K D İ L E Ğ İ Y L E
Y
O
R
M U H T E Ş E M D İ..........Tam puan
güzeldi..beğeniyle okudum..tşk..
Üstad ne mutlu size ve eşinize aşkı muhabbetiniz artarak sonsuza sürsün.Şükrü Topallar
'Canım Eşime'
Gözlerini kapatma, yolumu kaybederim,
Ellerini tutmazsam, yok bu dünyada yerim,
Varlığınla tutuşur, ateş olur yanarım,
Yaşamak yalanına, bir seninle kanarım…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
Aşk diye söylediğim her sözümde sen varsın,
Bir gün, bir ömür değil, mahşerime kadarsın,
Her şey seninle başlar, seninle biter bende,
Tek aşkımsın, tek sevgim, öncen de yok öten de…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…
HER ZAMAN AYNI TAZELİKTE ÖMÜR BOYU MUTLULUKLAR DİLİYORUM
Hayat arkadaşına yazılan şiirlerin tadı da anlamı da bir başka ve çok içten olur.Eşiniz gerçekten de çok şanslı...İlham pınarınızın önünde saygı ile eğiliyorum Ersin üstadım selam ve hürmetlerimle listemde..Kaleminiz daim olsun eşinizin doğumgünü kutlu olsun ve Allah mutluluğunuzu daim etsin..'
'Aşk diye söylediğim her sözümde sen varsın,
Bir gün, bir ömür değil, mahşerime kadarsın,
Her şey seninle başlar, seninle biter bende,
Tek aşkımsın, tek sevgim, öncen de yok öten de…
Sen gündüzümde güneş, gecemde ay ışığım,
Sana deli sevdalı, ölümüne aşığım…''Mutlluluğunuz sonsuz olsun ağabeyim...Yüreğine kalemine sağlık...Kutlarım...'
Eşiniz şanslıymış İkinize de mutluluklar dilerim. Yüreğinize sağlık Ersin bey
Bu şiir ile ilgili 63 tane yorum bulunmakta