Ay Işığım

*Sevgili Eşim Çiğdem'e
Balkonda gece sefâsı…
Elimde demli çayım
Sen vurmuşun gönlümdeki dağlara
Gözlerim parlıyor yukarı sana baktıkça
Her taraf bu gece derin bir sefâda
Yüzüme vuran hafif meltemle
İçime doğdun ay ışığım
Bir gece yarısı
Yine senle baş başa
Bir ben varım bir de sen
Ne sessizlik korkutur
Ne de doğacak sabah güneşi
Kadehimden içtiğim sıcak çay gibi
Dudaklarımı ıslatırsın ay ışığım
- her taraf sessiz (sükuta ermiş)
Sarhoş düşmüş seninle ay ışığım
Bu uzun gecelerde…
Gönlüm hep seninle sarhoş
Ne zaman dolunay olup
Doğsan içime, savrulursun
Benim olduğun kara beldelere
Benim ölü ruhumun
Aydınlık türbedârı,ay ışığım.
– Sensiz gecelerde
Her tarafta isyan kokar
Karanlıklar zulmetli
Gece siyah kalın bir örtü
Sensizliğin korkunç girdabinda
Sarar beni dört bir yanım dan
– ümitlerimin taşır ay ışığım
Aydınlık beşiğin de
Sallanırken bir çocuk gibi
Aheste aheste yükselir ruhum sana doğru
– ay ışığımın koynunda
Dalmışken ötelere derin
Yukarıdan aşağıya doğru
Semanın imbiklerinden ruhuma
Süzülerek iner ay ışığım.
– Her ayın ondördün de
Bir başka olur ay ışığım
Benim karanlık gönlümde
Bir başka olur ay ışığım
-sabaha doğru
Şafak sökse de ay ışığım
Seni gönlümün fanusuna
Hapsetmişim, korkma
Hiçbir karanlık
Seni benden alamaz ay ışığım