Ay Işığı Işığı Şiiri - Savaş Barha

Öyle bir güzel güzelsin ki,
seni aya benzettim Ay Işığım.

Yüzün ay gibi beyazdı,
ay ışığı gibi aydınlattın beni.

Gecemin güneşi
oldun her geçen günde.

Yüzümdeki hüznü
yerin yedi kat dibine gömdün.

Kalbimdeki mutluluğu
göğün yedi kat üstüne çıkardın.

Bir insan bir insanı
nasıl böyle mutlu eder?

Sen insan mıydın,
yoksa bir melek miydin?

Seni görmenin cezası
çarmıha gerilmek olmalı.

Seni gördüğüm için
zalimce linç edilmeliyim.

Yine de ölmezsem eğer
taşlarla recm edilmeliyim.

Bağrıma bastığım
taşlar çatır çatır çatladı.

Ve bağrıma taş basmaya
devam edeceğim ömrümce.

Söz verildi, güzel günler
hatıra denizine gömüldü.

Ama umut başka bir şey.
Umut garip gönlün tek tesellisi.

Sen ömrümün en kutsalı,
sen gönlümün tek sahibisin.