Ay ışığı ile Pervane
Bir masalın içindeydik sen ve ben, sonu hüsranla biten.
Bir varmış, bir yokmuş. Günlerden birgün bir pervane yolunu kaybetmiş, ay ışığı sandığı bir ışık etrafında baş döndürücü bir hızla dönmeye başlamış. Amacı yönünü bulmakmış. Ama bilememiş ki o bir sokak lambasıymış. Aldanmış. Aşkla dönmüş, sevgiyle dönmüş. Sonunda yere düşmüş pervane, düşmüş ama ölmemiş. Aradan çok zaman geçmiş. Yara almış kanatlarıyla yeniden uçmayı öğrenmiş pervane güç de olsa. Fakat o gün bugündür her gördüğü ışıktan korkar olmuş. Çünkü bir zamanlar ay ışığı sandığı koca bir yalanmış. Artık ne zaman bir ışık görse karanlıklara kaçarmış.
Sen..Gözlerinde ışığı gördüğüm, aldanıp bu yalancı ışığa pervane misali etrafında döndüğüm..
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta