Ay Işığı Düşer Memleketimin Dağlarına

Ay ışığı düşer memleketimin dağlarına.
Yırtarcasına gecenin karanlığını.
Usulca gökten dökülür karlar.
Örtercesine onun yalnızlığını.

Vakitlerden bir zemheri ayıdır.
Dört yan buz kesmiş soğuktan.
Sanırsın amansız bir can pazarıdır.
Titreyen ağızların buharından.

Radyoda çalınan yanık bir türkü gibi
Eser bir o yana, bir bu yana yeller.
Buğulanmış camların ardında bir kara tipi.
Soğuktan buz tutar garip, fukara eller.

Kahvede yudumlanırken sıcacık çaylar.
Ömürden düşer gelip giden aylar
Gökyüzüne perde çekmiş kara bulutlar.
Birbirini kovalar pembe umutlar.

Ay ışığı düşünce memleketime.
Bayram yerine döner onun çehresi.
Cennetten bir köşe olur her mahallesi.
Şad olur tepeleri ve bağları.
Tüm ihtişamıyla poz verir İskender'in Kalesi...