Sabah oldu ey gönlüm,
Sen artık ışıksız ay oldun.
Güneşsiz, karanlık dünyada,
Ne de güzel parlıyordun.
Yıldızlara da geçmezdi sözün,
Hep karanlıktı bir yüzün,
Geceleri seversin bilirim,
Bir yanın her zaman hüzün.
Mehtaba can verensin,
Yakamozları denize serensin,
Sevgilinin açık penceresinden,
Süzülüp kalbine girensin.
Ay ışığıyla yıkarım sevdamı,
Ona fısıldarım iç dünyamı,
İz bırakmadan usulca giderken,
Bırakır bana sessiz dünyamı.
Kayıt Tarihi : 20.2.2009 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!