Bilmem neden her ay ışığı vurduğunda pencereme
Aklıma düşer suretin, sen bilmezsin.
Sonsuz bir veda sayarak terk ettiğim şehirleri,
Geride bırakmayı denedim geçmişimi.
Savaş içindeyim sanki kendimle,
Susturmaya çalışıyorum aklımdaki sesleri.
Perdeyi çekerek engellemeye çalıştığım ay ışığına
Son kez bakıyorum bu gece, seni unutmak için.
Ağlardım, korkardım küçükken
Korku nedir bilmez iken
Yine ağlıyorum, korkuyorum şimdi kendimden.
Kayıt Tarihi : 4.5.2020 02:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!