Bırak ay gitsin sen güneşim ol hergün...
İçimizdeki kalabalıklığı,terbiye edercesine dışa vurup sessizleştirdik...
Öyle bir sessizlik ki, sevdayla harmanlanmış küllerini etrafa savuruyor,yeniden doğmak istercesine aydınlatıyor her yeri...
Bir yanda güneş batarken diğer yanda "ay ışığı"tüm ihtişamıyla çıkar ortaya... karanlığa gömülenlere biraz ışık-biraz huzur olur,
"ben burdayım"dercesine...
Kayıt Tarihi : 25.5.2019 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)