Kızıl bir alev topu
Batıda gömüldü akşama doğru
Karanlık yaklaşırken doğudan
Henüz yıldızların gülümseme vakti
Bir ışık parlar
Karanlık semanın tam ortasında
Ay ışığıdır o
Beyaz ve bazen turuncu
Hani insanı gülümsetendir o
İçini ferah tutandır
Özlemdir ve hep aşktır o
Beklediğin biri vardır mesela
Çok uzaklarda
Gecenin bir vakti olur
Uykuların kaçar düşünmekten
Perdelerini aralar
Yatağının başucundaki küçük pencereden
Şöyle bir bakarsın karanlığa doğru
Gözüne bir ışık yansır
Karanlık semadan ay ışığı
Ben buradayım der
Gözün kayar o uzaktaki ışığa
Ay ışığı değildir o vakit
Her bir deli aşık için
Ay yüzlü sevdiğidir esasında
Çok özlediği ve uzaklarda kaybettiği tek aşkı olan
YAZARI SEMİH BAYBORA
TARİH 26\08\2011
Kayıt Tarihi : 26.5.2018 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!