Ay Işığı Şiiri - Ömer Bayhan

Göz kapakların her aralandığında;
' ay ışığı '
gelir aklıma..
Çünkü; kamer parlar.
Pırıltısında gözlerin..
Hareleri büklüm büklüm labirenttir..
Kaybolmak geçer içimden,
gömülmek ve de yok olmak..

Benimkisi marazi bir Müptelalıktır! ..
Tan yeri öncesi dolanıklığım..

Telaşlı koşuşturma,
sabrın sonunda ki coşku,
ve beklemesiz adımlar,
ardı ardına soluklaşma,
ve bıçaksı saplantılar,
ve panik,
ve tedbirsiz teslim oluşlarım..

Hepsi hemen hepsi,

yay bükülü kirpiklerinin gün ışımadan evveli,
dayanılmaz doğum heyecanıdır..

Orası doğduğum yerdir..
Orada öldüğümde,
yeniden doğumu hissettiğim.