Ay Işığı Şiiri - Serkan Erberksoy

Yapayalnızım,

Korkularım var. Gücüm var. İhtirasım, tutkum var.
Ürkek bir canlı misali karanlık bir kösede ruhum
Uçmak istiyor. Saldırılmış korkuların esiri bedenim
Sensizliğim son özlemim

Vurdukça sızlıyor, sızladıkça atıyor kalbim
Bitmeyen bir işkencenin ilk perdesi gibi
Kapanmıyor, seni görmekten korkuyor gözlerim

Ay ışığının altında gizlenen tüm pislikleri ile bu şehrin
Denizde ki yansımasını izliyor gözlerin

Rüzgarın çağırdığı martılar var ufukta
Kanatları var. Uçuyorlar.
Kırık ruhumun altından geçip gitmeye çalışıyorlar,
Gün doğumunda yükselen güneşe doğru

ve her saniye attıkça, artıyor aydınlık
Görünüyor tüm yalanlar

Ben gidiyorum, dayanamayan kalbimle elveda diyorum…