Ay İmirze Dayı Şiiri - Tahsin Koç

Salınarak giderken İmirze Dayı
Koştum arkasından sordum
Nereye gediyorsun; İmirze Dayı?
Dedi ki nedir ne soruyorsun; Ay Balam?
Niçin sallanıyorsun, alkol mü aldın
Dedi ki Ay Balam, asla alkol almam
Öyle bir günaha, asla ve asla girmem
Benim, böyle salınarak yürümem!.
İhtiyarlıktandır, halsizliktendir
Bacaklarım kireçlendi, hep ağrıyor
Gözüm kararıyor, başım dönüyor
Gücüm ferim kalmadı, canım yanıyor
Benim bu halimi, kimse bilmiyor!..
Söylesem dahi, kimse inanmıyor
Yalınız kaldım, kimse sormuyor
Benim ahu zarımı, kimse duymuyor!.
İmirze Dayıya, bir dokunduk bin ah işittik!..
İhtiyarlık yalnızlık başa beladır
Onu öğrendik!..
Dedim ki kendime, ihtiyarlık gelmeden başa
Sakin ve imanlı bir hayat yaşa
Başını değil, gövdeni de vursan taşa
Ne evlada güven, nede kardeşe
Bir Allahtan ümit kesilmez hâşâ!...
İster genç ol, ister'sen Paşa
İmirze Dayının, durumu gelecek başa
Allah c.c. elden ayaktan düşürmesin demiş atalar
Ahir zamanda, yapılmasın hatalar
Ne tabut saklar, nede toprak paklar
Orada vurulacak, yüzlere günahlar
Ama fayda etmez vah vahlar !..

Tiran- 01.07.2018
Tahsin Koç