Bir zamanlar, sen daha çocuktun sanırım
böyle değildi, böyle de kalmaz diye kaygılanırım...
Şu gördüğün tepelerin, üzerinde yemyeşil pelerin
bir sevda muştusu her biri nağmelerin.
Kuru dere anlatsın, nasıl çağlayıp aktığını
zihayatın göğe minnetle baktığını...
Bereketliydi toprak, rahmet bol yağardı
kem bakamaz hiçbir felaket, hamisi ağaçlardı.
Sonra, insanlar geldi akın-akın
ürperdim, bildim kıyamet pek yakın
bir taraftan yaktılar, bir taraftan yıktılar
bitmez tükenmez diye baktılar...
Dağlar koyun oldu insan kasabı
düşünmediler, nasıl veririz hesabı.
Çiğdemler, nergisler açmaz oldu
göçmen kuşlar bu diyardan geçmez oldu
billur akıtan pınarlarımız kurudu
güneş gül yüzünü göstermez oldu.
Ne çare, ıssız bir ay ili oldu bu dağlar
gelmez geriye o güzelim, o canım bağlar...
Ankara, (1983-2015)
Orhan CesurKayıt Tarihi : 20.3.2016 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1983 Orta son öğrencisiyken orman haftası için açılan şiir yarışmasında Ankara'da 3. oldum. Şiirin teması, örüntüsü aynı fakat sözlerini yeniden düzenledim...
TÜM YORUMLAR (1)