Ay İle Nur Şiiri - Tuncay Kul

Tek kalan Yusufu idi Ay ile Nur’un Muradı,
Muradı ile bir dersi var ki, Ay Nur’a daldı,
Aldı Ay ve Nur’un Yusufunu Hakk’ın selamı,
Vahdet makamı bu ders ile Ay’dan Nur’a kaldı.

Bir sır var ki ince hat, ile semanın arzındaydı,
Ne Muratlar alındı ki, onlar sırrın muradıydı,
Halk’ın karşısında Hakk bile bom boş kaldı,
Hakikat murada ermek ise, marifet yokluktaydı.

Bedel ödeyen zerreler şimdi bir huzura daldı,
Yana düşer her gölge, ol Şemsin hakkınaydı,
Evlat bir gölgeymiş, ki kul bunu ne bileydi,
Makam-ı Maşuk için canlar verdi canlar aldı.

Ne zahirin kaldı sende, ne de gölgen kaldı,
Ay daki tüm kesret, ol Şems’in Nur’undaydı,
Şems senden parlar oldu, ol kesret varlıktaydı,
Maşuk oldun sen Aynur, gayrı aşkın kalmadı...
Terki terk ettin Aynur, tevhide gerek kalmadı...

Tuncay KUL