Gece, Ay'ın kollarında uyuklar,
Unutur yorgunluğunu gündüzden kalan.
Atlas yatağına serildi mi kızgın bedeni
Başlar Ay'ın mucizesi, ardından...
Bir gelindir, her gece tazelenen
Serinler alev ten, Ay okşarken.
Sabah şuhluğunu Ay'dan alır Güneş,
Okyanuslarında gecenin, onunla dirileşir.
Üşüyen sularda yüzer, sevişir.
Şefkati, ılık soluyuşu Güneş’in ondan;
O yatarken sere serpe yayılıp
Sevdâlısı uyumadığından! ..
1999, MERSİN
Kayıt Tarihi : 4.8.2001 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!