Ay İle Dünya Şiiri - Durmuş Yığman

Ben gökyüzünde Ay’ım,sen ise Dünya’sın.
Gece ben olmasaydım,sen karanlıktasın.
Ne bana gel diyorsun, ne sen yanımdasın
Sen, beni kendine uydu yapan Dünya’msın.

Beni sana bağladın,ben seni çok severim.
Havam,suyum olmasa da gece fenerim.
Senden ayrılamam, çevrende dönerim.
Ne sana yaklaşırım,ne senden geçerim.

Yan yana geliriz, Güneş tutuldu derler.
Biz zaten tutkunuz, Güneş’i ne ederler?
Güneş arkada kalsa, bana tutuldun derler
Ben sana tutkunum,Güneş’i boşa derler.

Kapılmışım sana, sen döndükçe dönerim.
Güneş olmasaydı,ışık vermez sönerim.
Sen dursan bile; dönerim, yanın yerim
Ya sen dur, ya ben; bir yüzünü göreyim.

El ele tutuşsak belki, kıyamet kopar.
Bu nasıl sevgidir,buluşmaya yasak var?
Seni özleyip, görmek istediğim anlar
Geceler oluyor, kaybolur karanlıklar.

Sen dönersen dön, beni bari döndürme.
Beni istemezsen,bana dünür gönderme.
Hava,su ver bari beni uzaya gömme.
Biz kıyamete kadar zaten birleşemeyiz.

Durmuş YIĞMAN