Ay Hilaldi Şiiri - Kamil Türkoğlu

Ay hilaldi gökyüzünde
İzine geldiğinde görüşmüştük
Sabaha kadar konuşmuştuk
Göletin kenarında balık tutarken
Askerlik işte ne olsun abi
Zaten geri sayım başladı
Kaldı üç ayım
Hiç balık vurmadı oltamıza
Zilleri durmadan çalıyor yandakilerin
Ne kadarda ballılar maşallah
Askere gidene kadar hiç gurbet görmedi
Babasının üzerine ağaç düşmüştü
Bir ayağı ondan sakat kalmıştı
Zaten zayıf ufak tefek bir adam
Anasıda şeker hastası
Bir evin bir oğlu
Çok istemişler ama
Olmamış birdaha çocukları
Saat gece yarısını çoktan geçti
Hafiften soğuk rüzgar esmeye başladı
Murat semaya dikerek başını
Abi ne var bu yıldızların ardında
Kimileri neden bu kadar parlak
Hep merak ederim
Nöbet tuttuğum yerdende aynı gözüküyorlar
İyiki balık tutamadık
Can yakmak gelmiyor içimden
Buradan gidince
Gurbet geldi vatan toprakları bana
İlk günlerde bir izmitli var dediler
Onuda hiç görmedim alayda
Düzceli bir arkadaşım var
Doktorluk okumuş ama bitirememiş
Sonra bir yalovalı geldi
Denizçalı köyünden
Herkesle iyidik
Adıyamanlı karslı artvinli
Kimi yüz kilometre kimi dokuzyüz
Ne fark eder hepsi hasret değilmi
Bir kere gördüm 41 plakayı
O da kamyondu
Köyün deresi bile geldi aklıma
Başım düştü omuzlarıma
Tüylerim diken diken oldu
Utabcımdan ellerimin tersiyle sildim gözlerimi
Anama söylediğim sözler geldi aklıma
Ne diye ağlıyorsun
Sanki ilk giden benmişim gibi
Babamın dedesi oniki sene sonra gelmiş
Onlar çekmiş bu vatanın çilesini
Babam hiç ağlamadı beni yolcu ederken
Gururla yürüdü aksak ayağıyla ardımdan
Anam bebeklik beşiğini almış odasına
Gelince gördüm
Anlatmadan duramadı
Elbiselerime sarılıp yatıyormuş geceleri
Babam bahçeye çıkıp ağlıyormuş gizlice
Ev dar geldi abi bensiz bizimkilere
Vardığını bildirmiş muhtara telefonla
Muhtarda babasına seslenmiş bahçeden
Murat aradı
Varmış yerine
Selam söyledi
Ondördüncü günüydü izin dönüşü
Murat yıldızlara ulaşmıştı
Gecenin karanlığında
Hemde en parlağı olmuştu
Gökyüzünün yedinci katında
Göletin kenerıne her gelişimde
Yıldızların içinde
Muratın yıldızını seyrederim
Sabaha kadar
Bayramın üçünçü günü
Anasıda çıktı göklere
Muratın yanına
Dayanamadı hasta yüreği hasretine
Dün gece babasının yanına gittim
Gecenin ayazında
Yıldızlara baktık bahçeden
Hiç konuşmadan
Sonra onlar orada ben buradayım
Söylendi titreyen dudaklarıyla
Usulca çöktü olduğu yere
Ay hilaldi gökyüzünde
Hilalin önünde murat