Ay Hanım'a Şiiri - Muzaffer Arslan

Bir sonbahardı seni tanıdığım.
Ürkek bakışların karşısında
Bir çift gözdü gördüğüm sevgi dolu.
O an sevdalandım sana...
Hep gözlerinin içinde aradım kendimi
Sislerin arkasında kalan bir şeydi ardığım.
Bu kaçıncı gece yalnız kaldığım.

Küçücük yüreğimdi ellerine bırakıp kaçtığım.
Ve sen belki de anlamadın bile sevgimi
Sevdiğimi...
Geceleri eserdi sevda rüzgarım,
Sendendi dinlediğim her fasıl,
Senin sevgini verirdi türküler,
Sendeydi sevgiler... Aşklar...
Ve ben kaybolurdum gözlerinde...
O zaman başım belaya girer,
Parça parça olurdu yüreğim.
Ellerim tutmak isterdi,
Ellerinden...

Sen,
Bazen gözümden düşen bir damla yaş,
Saçlarıma düşen aksın.
Sen,
Küçük yüreklerde ümit,
Açan bir tomurcuksun dallarda.

Cesareti senden aldım.
Ümidi de gözlerinden...
Sevmeyi senden öğrendim,
Yıldızım, ayım, güneşim...
Yazamadığım mısralarım.
Ve... Her şeyim oldun.
Her şeyimsin.

Kalemimden damlarken duygularım
Şiirleşirken sevgim
Senin için...
Yalnız senin için çarpar kalbim.
Bilesin! ...

Bu gün senin hediyeni vermek için geldim.
Bak sevdiğim ben de öğretmenim.
Gönlüm sende...
Kalbim hep senle çarpar
Bu anlamlı günümde.