Ay Hanım Şiiri - Hüseyin Yılmaz Yıldız

bir otobüs bileti
ve bir bavulla bekleyen
iki ayak.
son bir sarılış,
ve titrek dudaklardan dökülen son sözler,
"kendine iyi bak"
bir kaç metre bile,
kilometrelerce uzaklığa gidiyor.
belkide cesaretimi son kez toplamışken.
sırası mıydı yani sarılmanın.

bir çok bozkır gördüm,
çok susuz kaldım,
belki çok zorlandım susuz gecelerde,
ama hiçbir zaman böyle kurak olmadı gönlüm.
sevdaya aç aşka susuz gönlümde.
ne oruç tutuluyor,
nede ibadet yeri artık yeterince mukaddes

tabi attila üstad sen daha iyi bilirsin,
Ama ayrılık hiçte sevdayı hatırlatmadı bana,
bir tarafında ya atomlar parçalanıyor.
yada gazzeyi anımsar oldum.
masum hislerin yok oluşu,
parmak uçlar üstündeki sevda sözlerininde anlamı kalmadıysa,
ne demek yani yaşamak.
varsın gönül susuzluktan boğulsun.

ay yüzünün güzelliği,
bilmukabele sesine yansır.
tabi zülfü abi yine sen daha iyi bilirsin,
ama benim yare ay daha çok yakışır,
olsun varsın ay toplasın benim içinde,
ben bu dünyada senden başka,
sana neyi bergüzar eyleyeyim