Yokluğunun sancısı
yayılır bedenime.
yakamozlar vururken denize,
Ay sisler ardındaki han’da
saklıdır şimdi…
Uzanır ellerim Ay’a
- han’dan içeri giremem
seslenirim;
“ Ay çık han’dan dışarı
bak ben buradayım! ”
“Gelemem” der
Ay han
ardından
masum bakışlarında kaybolurum…
22.05.2005
Nihal KüçükdönmezKayıt Tarihi : 17.3.2007 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!