Ay günlüğü Şiiri - Temel Kurt

Sunuş

yıldızlardır üzerimize düşen
kırık ay taşları...

*

Gelmelerin ve gitmelerin arasına sıkıştırılmış
adı hilal bir yalnızlıktı gözlerin.
Ay günlüğünde
bir adım uzaktaydık aşka;
belki bir adım daha yakın...

*

Yakamozların ışıltılı yollarında
içimde dört nala koşan atlar var.
Nal seslerini duyuyor musun?
Bakır yüzlü, tunç bilekli süvarilerin
örste dövülen yürekleri midir bu tan kızıllığı?
Yoksa cesaret midir?
Kamçısını sallayan aşka
teninde soluk soluğa at koştururken...

*

Serin bir rüzgarı getirmişti yanında
eğilip usulca okşadım yelelerini...
İçim de soluksuz arzuları kovalarken
dört nala yalnızlığım
en militan yanımda intihar eden ateş böcekleri...

.....

2

Kıyıları hançerlenmiş akşamlar
yüreğine saplı deniz
kaybolan gemilerin mendireğinde giden uyku...

Yalnızlığın güncesi
kırık aynalarda
param parça bir begonya gülüşü...

Tütün kokan uzaklar
ay yüzlü akşamlar
en keskin kılıçlarıyla kınında uyuyan mısralar...

3

Varlık- saflık, yalan- gerçek, göç- kuş, aşk- biber, umut- ölüm, mutluluk- özlem...

Açar içimizde gelin çiçekleri
günahlarımızla el ele
yürürüz yürürüz denize çıkar tüm yollar...

Ayazda çobanların söndürmeyi unuttuğu dağ ateşleri gibi
bir odun atsan tutuşacak düşler

çevrilir kilit
açılır öbür zamana aynalar

çakar kibritini küçük kız
kanatları gölge kuşlar uçar kalbimin duvarlarında...

4

Uyanırsın!
Adına aşk denen bir depremle
gecenin geç ve tenha saatlerinde
bir kaçışa
ömrünün kadranında
akrep misali...

İki göz arası ela bir zamanda
kalbinde ay depremleri

5

Gelmek ve gitmek arası med-cezir takvimlerinde
kum saatinden akan zaman.
Bir yanda biriken
bir yanda tükenen
yazgısı kırmızıyla yazılmış mürekkebi karanfil düşler...

Hüzün atlasında
deniz koyuluğunda
gözlerin.

Şafak sökerken
kar beyazı
penceremize
asılmış dolunaydır umut...