Ay Gülüşe Çalar Şiiri - Mahmut Nazik

AY GÜLÜŞE ÇALAR

kayıp kentlerde çocuklar ararız
öpücükler ararız gördüğümüz yüzlerde
soğuk bir taşta mühürdür aşkları sevgililerin
ninnisini arar dalından düşmüş mülteci bir çocuk
çiçekler ararız kayıp kentlerde
saçılmış yerlere gülücükler
nasıl bir gerdandan koparılmış bulduğumuz gökboncuk

sevdamız asi
protest şarkıların çığlığıdır özlemin
annelerin ninnileri göçük
kan tokuşturulur kadehlerde
parçalanır kekliğin göğüs kafesi

başeğmezliğimiz tutsak
uykumuzu hasretlerimiz böler
biri düşümüze girer birini unutsak

canımın içi
yoldan çıkmasın sevdan
şöyle yanıma otur yüreğin üşümesin.

bir ateşin başına oturup da geceleri
yalımından çıkaralım gündüzleri
eşeleyerek külleri…

sözümüz söz
çiçek toplamak da var
gökkuşağından çocuk gülüşlerinin
fırtınaya kadardır korkunun hükmü
canı cehenneme kertilen beşiğin
bir umut düşür oğulların kızların gözlerine

karartma gecelerinde
illegal aşklarımızın yatakçısıdır dağlar.
işgaldeyse şiirlerin
çiğdem çiğdem açmış ayak izleri yıldızların
göğe serpilir bir ömrün düşüşü sevdasını kanatarak
uzat ellerini avuçla avuçlayabildiğin kadar

kayıp kentlerde yürekler ararız
dört gözünde dört güvercin yuvası
bir eşkıya türküsüyle teselli bulur yalnızlığımız
düşüne gülüşüne dokunuruz çocukların uçurtmalarda
çocuk hayallerimizi tutasın gelir elinden alıp da ipini

oy havaar can havar
ay gülüşe çalar.

Mahmut Nazik 19 10 2012 Mersin