Ay Gölgesi Şiiri - Muhammet Karagöz

Ölmek zamanı geldi galiba?
En yakın mabedimin musallasında ruhlar
Kendi ateşiyle kendini bitiren mumlar gibi
Geceyi imgelere yazan
Kalabalıkta izinsiz yalnızlığım hüküm sürerken
Aklımda bir sarmaşık gibi gözlerin durur

Göçmek zamanı geldi galiba?
Vazgeçişlerin büyüğü, ölümken
Kanlı mısraların ellerimde ateşten bir iz
Kalbime paslı bir neşter kesiği gibi sığınman neden?
Susarken ay gölgesi kurtlar
Ve gömülmesi gecenin sessizliğe
Bir anla durur zaman
Sanki cennetten seneler
Ve süzülür sarmaşıktan ay ışığı