Ay gibi Şiiri - Murat Karaosmanoğlu

Gezeriz, bazen âlem içinde,
Bazen bir kelebek, bazen bir gözyaşıyla.
Akar gideriz yaprak gibi, nehirden, denize.
Mutlak güzeldir, ol Baki maşukumuz,
Deyyuki o sultan, beni sevene verilir, ağır gam.
Dosttan gelene, eyvallah deriz biz, ey can.
O aşktan, yeşil yandı döndü kuma,
Çölün öyküsünü bilen kaldımı bir yiğit, kim göre acep nerde ola ?
Ay gibi, tek yüzümüz daim dönüktür, Resûli zişana.
Dilsiz anarız biz onu, hilaldan, dolunaya.
Şu iman var oldukça, yüreğimiz anın adı andıkça,
Kabrimizin üstünde, bir gelincik doğunca.
Yinede dermiyiz Ya Hak, ya can?
Şu murada şöyle böyle deyiverdiler.
Gönülden de, gözden de, ırağa atıverdiler.
Libasımız, dikendendir, pamuktan değil.
Sormazlar bize, şöyle güzelce, hal hatır.
Belkide, kaftanımızın yamasındandır, ya can.