Başını üstüme eğdiğinde
Ay düştü gözlerime.
Yandım ki ne yandım;
Bakışın gözüme değdiğinde.
Bir derin uykudan uyandım,
Şefkatin üstüme yağdığında.
İçimde çağlayan sevgine kandım.
Saçlarımda gezinirken elin,
Gözlerinden ışık emiyor gözüm.
İçimi gülşene çevirirken dilin,
Ak dualarınla beslenir özüm.
Sevgi anamın gözünde açan çiçek,
Kokusu duyulur uzaklardan.
Ana sözü ile büyüyen,
Korunur tuzaklardan.
Gözlerin bulutlansa,
Yağmuru içime yağar.
Tebessüm olsa dudağında,
İçime güneş doğar.
Nereye gidersem gideyim,
Ellerin üzerimden gitmez.
Ne kadar anlatsam da,
Sevgine söz yetmez.
Hayat hatıra taşımak değil,
İstemem annesiz saatleri,
Sensiz yaşamak, yaşamak değil.
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 21:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Mahşeri](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/26/ay-dustu-gozlerime.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!