Ay Düştü Şiiri - Cemil Yıldız

Izdıraptı geceler, üşürken yıldızlarım,
Düşlerimde bana da, her zamanki ay düştü.
Bir kuytuda mahzunca, ağlarken yalnızlarım,
Yaralı yüreğime, hüzün dolu vay düştü.

Yanmayan ocaklarda, kalaba soba başı,
Bulamamış bulguru, pişemez olmuş aşı,
Boş tencere içine, koymuş da koca taşı,
Görünce gözlerime, iki damla çiy düştü.

Hep mi hüzün bulacak, yıldızı yorgan yapan,
Nasıl tamir olacak, yürekten bunca kopan,
Nerde huzur bulacak, varlığa onca tapan,
Aslında yüzlerine, iki şamar pay düştü.

Cemilim, gören gözüm, düşünen bir beynim var,
Allahın emaneti, fani de bir yeğnim var,
Yaşarken haz aldığım, beden ile eğnim var,
Görürken kör gözleri, sözüm yine zay düştü.