Ay Düşmüş Sularına

Kuşku uykuları bölünür birden
Soyunur kendini gerçek, mühründen
Takasa giden olur

İki yürek
İki göz

Bakîr sabahlara düş diye konan konuşmasız söz

Esneyen boşlukta seken kurşuna yürür hedef
Yer, toprak yağdırır göğün üstüne sağanak
Kıvılcım, suyun ruhuna sadakât

Bî-vefâ ısmarlaması çorak yıllara inat
Dağılan bulutlarda buğulu göz tufanı…
Sonu sonsuzluğa asılıdır and bereketinin
Alizeler bağrında büyür
(Bu) harlı râzı oluşun filizleri

Yılgın yıllara dokunurken sesler
Duyduğunu gözlerine çizer
Ruhların temasıyla titrerdi eller

Sebebi eserinden asilken
Niyetin akîbetine sefilken korku
Kendinle itilâfın canı, can bulur canında
Aksi değer aşkın aynasına

İki yürek
İki göz

Konuşmasız bir çift söz

Baharca dilinden bademlere düşer ayet
Yemyeşil dualarda kök verir
Beyazlı, pembeli sevginin seli...
Say ki yıkar
Yıkar kirli bendleri

An selâsında çınlar ezelin gurbeti
Vazgeçmek bir şeylerden sonra
Her şeyin, kullanılmamış dileğin
Bir gizem ki
Ebede göçü, yürekle vurulur âleni
Alınıp verilse de nefesimsi

Kutlu tutsaklık bu
Âmâ kesilmek bile bile
Sağır olmak göz göre göre

Yalnızlığın kara duvarında gökyüzü tufanı
Gökkuşağının simli ışık silüetleri
Rakkâse ressam işvesinde çizer
Her baharın ilkliğine yemin vermiş güneşi

Kelepçe küfü bileklerim
Uzandığım kadar uzattım sevgili
Parmaklıklarımda diz çöken dizeleri

Ay düşmüş sularına
Ay hiç olmadığı dolun aydınlığıyla
Koynunda (s) akla
Tan’ ının vaktinde doğarken

Cevherinin ayna tuttuğu sırra aşk gebe
Koruk suyuna banmış yıllar dudağında
Şimdi bal şarabı
Sımsıcak sarhoşluğu, acılara düello

Kadehlerce suskunluk ayrı iki zamanın
Birbirini bağlayan sıratının altında
Ay düşmüş sularına...

Dönüşün parçana olsun
Seyyâh eyvahlara közün külle hikâyesini anlat
Dönüşümündeki imi
Havaya, toprağa
Devasa cürmün evrene sinişini

Ateşinle hemhâl olmuş dumanda
Ne olur külü sorgulama...

Ay düşmüş sularına...