Ay Düşer Şiiri - Aliş Gülden

ay düşer
ay düşer ay düşer
gönlümün voltasına
yüreğimin ortasına
ay düşer
sevdiğim saçlarının uçlarına
sen gelirsin aklıma
yükseklerde yanlız acan zambaklar gibi
ay düşer sevdiğim
göz pınarlarına
fırtınalı havalara
deli dalgalarıyla okyanuslara
yelken açmışız
yıldızlara tutunmuşuz
ay düşer sevdiğim
beyaz tebeşirle
kara tahtalarına hayatın
berbat öykülerimiz
böyle yazılır
ıssız sokaklarına istanbul’un
ay düşer sevdiğim
kardan kapalı yerlerde
serçelerin üşüştüğü
ekmek kırıntılarına
ay düşer sevdiğim
binboğa dağlarının doruğuna
şehrin varoşlarına
tek gözlü leylek yuvası
gecekondu evlerimize
ay düşer sevdiğim
yanlız ve yetim çıplak ayaklı
sokak çocuklarının üstüne
yaşamak için erkenden kalkıp
kagıt toplayanların
gündelikçi pamuk toplayan kızların yüzüne
sefer taslarıyla solgun yüzleriyle
yedikat yerin dibine
maden ocaklarına inen
işçilerin gözlerinin körfezine
olanca ağırlıgıyla
tüm varlığıyla
yüreğimin sesine
ay düşer sen düşersin sevdiğim