Ay Dursun! Şiiri - Hüseyin Sabuncu

Bahar apartmanında
Bir bahar günü uyandılar usulca
Yeğenlerinin hazırladıkları
Kahvaltıya buyur edildiler
Hoşbeş sımsıcak muhabbet
Keyif çaylarıyla
Bülbül şakımalarıyla
Bir anda vakit öğlen oldu
- Dursun hadi biraz gezelim
Dedi.
Emekli Başçavuş Eşi

Mavi valizler alışkın açıldı
İnce montlar alındı
Neşeli adımlarla
Memleket hasreti adımlandı
Irmak kenarından
Kalenin etrafından turlandı
Asri mezarlıkta
Dualar edildi.
Kent Orman’da
Kahveler yudumlandı.
- Ay Dursun buralar
hep bahçeli ev olmuş
yukarılara çıkalım
Dedi
Başçavuş eşi
Yokuştan inerken
- Emine düşersin
ver elinden tutayım
Dedi
Başçavuş

Hanımelleri kokan
Bahçede çapa yapan
Hanımbaş Gelin’e
- Merhaba! Merhaba!
Dedi
Emine

Hanımbaş Gelin
- Teyze kimlerdensiniz?
pek de içtensiniz
Toprak bile gülümsedi size
gelin semaveri yeni demledim.

Buyur edildiler.
Çay içtiler,
Tanıştılar, kaynaştılar.
Ortak tanıdıkları buldular.
Çantalarında her daim
bulunan,
Mevlana Şekeri’nden ikram ettiler
Misafirpervere

Semaya bakılır
Ağaçlara yaslanılır da
Nefes alınır amma
Yemyeşil Osmancık
Sarılmaz ki şekerliğe

Ayrılırken hanımbaşlı gelin
Yazma ekmeği sarmış
Yeşillikler eklemiş içine
Israrladı Emine Teyze’sine
Yine gelin emi diyerekten

Uyandı birden Başçavuş
Önce Emine’sini aradı
bulamadı
Ne rüyaymış bu derinden...

01.03.2022, Osmancık

Hüseyin Sabuncu
Kayıt Tarihi : 8.9.2022 00:30:00