Ay Dolunaydı Şiiri - Fuat Atas

ay dolunaydı

sabahın
seher vaktinde
güle konar bülbül
biliyorum
yangınlarda yüreğim
ne
soranım var
ne
duyanım
asırlarca savruldum
çöl rüzgârlarında
kuşadır imrendiğim
en yağız bir geceden
çıkagelsem sana
yüreğimde acılarım
dilimde türküsü
biz yola çıktığımızda
ay
dolunaydı
düşlerimizde
tırmandığımız
babil kuleleriydi
ve
gönlümüzde
ninovalı ustaların harcı
oysa
elleri yüreğinde
güneşin çocuklarıydık
birer
birer
düşerken
altın sarısı
buğday tarlalarına
ölüme gülenlerdik
savaştık
güzel yarınlar için
nefret ederken
savaştan
çağırsam
orda mısın
babilin asma bahçeleri
dil
siz
ninovalı ustaların
kesik elleri artık
karşı dağlarda
çıplak ayak izleri
selâmsız
sualsiz
bırakılırken tarihin
insafına
biz yürüdük
ve
ay
dolunaydı