Ay Dolunay Şiiri - Yıldıray Pilint

Ay, Dolunay...
Asılıp kalmış gökyüzünde;
Günahlarıyla kavrulan,
Yüreklerin üstüne,
Ruhumun fırtınaları esmekte...
Arabamın camından,
Yıldızlar kayıyor...
Güneşte kavrulmuş,
Anızların kokusu geliyor
Çok uzaklardan burnuma...
Ne dönebiliyorum,
Nede devam edebiliyorum,
Öylece durmuş;
Ufukta batan güneşleri seyrediyorum
Bir,iki, beş...
Çam ağaçlarının uğultusuna
Karışıyor eski bir türkü
Odam kireçtir benim.
Herşeyi sökmek parçalamak,yoketmek;
Ya da aynı anda hiçbir şey yapmamak,
İstiyorum,
Fırtına artıyor
Ay gökyüzünde asılı
Ya, isteğin peşine takılıp,
Ruhumun kasırgasında,
Zincirler parçalanacak...
Ya da hiçbir şey istememenin yokluğunda
Benliğim eriyip kaybolacak
Ay gökyüzünde asılı
Artık kasırga esmekte....