Ay Doğdu Şiiri Şiiri - Halil İbrahim Zer ...

İçimdeki gecenin karanlığını bertaraf eden,
Ruhumun göğündeki,
O eşsiz ay,
Doğdun ve ruhum aydınlandı.
Gece,seninle bir kez daha anlamlandı.
Ruhuma,dokunan bir mavi deniz,
Bu iri kalabalıklarım,bir nevi sensiz.
Ne mevsimler geçti,ne aylar,
Takvimler giden ömürden habersiz.
Acı mıdır tatlının kıymetini hissettiren ?
Siyah mıdır beyazın önemini fark ettiren ?
Gündüz daha mı anlamlı geceden ?
Aydınlık ve Karanlık farklı şey mi,sahiden ?
Gökyüzü mavi değil,kahverengi,
Gökkuşağı rengarenk değil,kahverengi.
Gökyüzüm boyandı gözlerinin rengine,
Uyanmak bir sabah,
Bulutlar üstünde,
Her tonu kahverengi,
Hülyalar içinde.
Ne yeşile çalar,
Ne yeşili arar gözlerim.
Ne çiçekler açsın isterim,
Ne yeşersin ağaçlar,
Bir sonbahar mevsiminde,
Gazel renginde,açsın zambaklar.
Hicran türkülerimin,
Hasret şiirlerimin,
Hüzünlü öykülerimin,
Hep içindeydin.
Sırlarla yaşanır hayat,
Sırrım sen,hayatım tamamıyla sır.
Ruhumun göğündeki,
O eşsiz ay,
Doğdun ve ruhum aydınlandı.