Ay Doğar Sen Batarsın Yar

Sen ile Ay birbirinize çok benzersiniz.
Sen bütün acılarıma, dertlerime, yokluklarıma rağmen
Gönlümde bir kutsal ışık gibi doğarsın.
Ay ise bütün zifiri karanlığa rağmen
Etrafına çökmüş kara kara hüzünlere rağmen
Parlar.
Ay güzelliğine, şefkatine karşı kimi yadigâr?
Ve yine benzersiniz birbirinize.
Sen ve Ay, bana uzaksınız, benim için ulaşılmazsınız.
İkinizde gözümün önündesiniz fakat dokunamam ya.
Buna karşın,
İşte insan geceleri Ay’a bakar.
Gizli gizli sever, hüzünlenir.
Orada bulunmak ister ama yalnızdır işte gidemez.
Bense seni anbean içimde yaşarım.
Yüreğine dalar, gözlerine umutlarımı salarım.
İçimde, dışımda, ruhumda, beynimde, gözümde, gönlümde seni yaşarım.
Fakat dokunamam.
Hele yanına hiç varamam.
İşte sen benim için ay gibisin.
Ay’a benzersin.
Lakin Aydan da betersin.
Özgür Eruncak