Ay doğmuş sini, tepsi mehtabı yere düşmüş
Yıldızlar avuç avuç gökyüzüne serpilmiş
Dokunmayın yaşama gül ve bülbül, insana
İnce narin bir dala uğur böceği konmuş
Ay doğmuş gece vakti dağlara ışık vurmuş
Dere, tepe, düzlere ışın, mehtap, nur dolmuş
Fersah fersah uzakta bize koşan ay dede
Göz görmüş gönül sevmiş can böyle arzulamış
Ay dede altın dede yüksekte olan yerde
Mehtabın çok güzel gözüktüğün her gecede
Dünyamızın etrafında tür atan gezegen
Ay mısın, ayna mısın? toprağı susuz dede
Ay mehtap yer aydınlık doğa böyle istemiş
Sevgi dolu bu yürek candan, gönülden sevmiş
Ağaçları sevelim, küçükleri koruyalım
Ne savaş olsun ne de sömürü yaşasın barış
Güneş vurur ay parlar dünyaya ışık saçar
İşte mehtap böyle olur gözler aydınlanır
Kozmos da şu dünyamız, ayımız, güneşimiz
Dolunay, yarımay, hilal geceye nur olur.
02.10.2010
Yıldırım
Kayıt Tarihi : 3.10.2010 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalemine yüreğine ve emeğine sağlık dost.
TÜM YORUMLAR (1)