Ay Dede...! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Baktım gençliğinden eser kalmamış,
Kaportan çok hasar görmüş ay dede.
Rot-balans ayarın keşmekeş olmuş,
Doğru yolu tutmaz olmuş ay dede....

Damakta dişlerin ayar tutmuyor,
Dişler çiynemiyor,gırtlak yutmuyor,
Bir ayağın ötekine uymuyor,
El ağaçsız gitmez olmuş ay dede...

O sırma saçların pamuğa dönmüş,
Parlayan gözlerin ışığı sönmüş,
Sırtın kamburlanmış pastona dönmüş,
Gözlerin toprağa bakar ay dede...

Artık torunlara sözün geçmiyor,
Geçmişi anlatsan,gençler geç diyor,
Aynı laflar bir kaç defa geçiyor,
Unutkanlık sana kardeş ay dede...

Bir gözün dünyada,biri toprakta,
Birisi dur diyor biri gitmekte,
Bir dert başlamakta biri bitmekte,
Gece-gündüz karışmakta ay dede...

Seyfet der aldınmı azığın yanan?
Bıraktın mı arkandan dua eden?
Amel defterindir seninle giden?
Hayır doldurmadan gitme ay dede...