Ay Çok Komiğiz Şehrazat

âlemden kaçmaz
o tenha uçurumlarının kenarlarında
hiç görülmemiş
hiç duyulmamış
ezik büzük bir allahsızlık
ben senin delinim
bin bir gece nasıl sevişilir acımasız bir hüzünle ama
bu niçin bir aptallıktır
sen bilemezsin
ben bilirim şehrazat

rüzigârlarda korkunç bir pas kokusu vardır
son baharlarda
her yaprak dalına kırık düşer
ben de düştüm senden
gökgece
yüzüm falçata kesiği sağanaklarda
bu ne şerefsiz bir intihardır
sen bilemezsin
ben bilirim şehrazat

hangi şeddeli acımı kıvırdıysam gecelerde
sen hep yalancıktan öptün beni şehrazat
ben öyle cebelleşirken tanrıyla
ve güya hiç umursamazken seni
uykunu örtündün ne güzel
bu kanayan şiiri nasıl kazıdım gamzenden ama
sen bilemezsin
ben bilirim şehrazat

oysa bütün hikâyelerin sonu bir /uzatma
bir fanusun içindeyiz azrail ekinleri
hasat zamanı biçilecek
yani boş ver
sen bana yalnız âşkı ve ihaneti anlat
komik ol yani
ay çok komiğiz şehrazat