Ay çoban Şiiri - Rizvan Yıldızhan

Ay çoban

Gece gibi bakma kalbime yıldızlar gibi ak
Sana öykünsün gayrı nergis ve zambak

Ay bir çobandır artık
Yıldızlarını yaylıma çıkaracak ve ben kelimeleri yıldızların şelalesine tutacağım.
Işıklarla, köpüklerle yıkanacak kelimeler. Böylesi çok daha hoş olmaz mı?
Yıldızlar kelime, kelimeler yıldız. Gözleriniz gökte ışıl ışıl.
Ağzınızda sözcükler ışıl ışıl. Ay yüzünüzde gezdirir yıldızlarını.

Eski bir kaval yanıklığıdır
Kalbimdeki delikler
Yanık nağmelerden mi
Kirpiklerin ıslak?
Ve biz insansız duraklarda nasılsak
Kızıl elmalar gibi
Yorgun dallara asılsak
Kuşlar misafir gelir bize…

Kuşluk vakti kadar berrak
Bakışlarla bak ruhumun göğüne.

Denizlerini ileri sürüp durma
Ve saklanma arkasına mavinin
Gözlerin maviyse eğer
Bırak da deniz ve gök dinlensin biraz,
Gel-gitlerini ertele bu yaz.
Sende batmayan güneş, bende dinmeyen yağmur
İşte orada dur.

Durmazsan eğer
Ay peşinden gider senin,
Gidişinle oluşan boşluğa çulunu seren gecede.

Yetmez mi azade gezdiğin,
Artık sen de sakin sulara demir at gönül.
Ay… Ay yorgundur artık.
26 Ağustos 2008/ İstanbul