Ay Cemilem Şiiri - Nurullah Muslu

Cemileme ay doğmuş, güneş açmış gönlünden,
Muhabbetin doyumsuz, bal damlıyor dilinden,
Kainata yayılan, miski amber, gonca gülünden,
Dostluk sofrasına çağır, açım inan sana açım,
Canıma can katıyorsun, dostluğuna muhtacım.

Mutluluğumuz yükselerek, semada seyran eylesin,
Yüreğinden damlayanlar, kalbimde devran eylesin,
Kendisine her canlıyı, bakarsa, hayran eylesin,
Sensizlik kahreder beni, açım, inan sana açım,
Sen, benim, her şeyimsin, dostluğuna muhtacım.

Neden, dostluk ateşleri, bir, bir, sönüyor?
Neden dünya böyle, cehenneme dönüyor?
Neden, şırıl, şırıl, akan sular, bir, bir, donuyor?
Sönmesin,dönmesin,donmasın, çükü sana açım,
Ne olur, ara canım özüm, dostluğuna muhtacım.

Öyle doluyum ki, Cemilem, hislerimi tarif edemem,
Bırak beni, git desende, başka, gönül’e gidemem,
Aşkın ile yandığımı, sorsalar da söyleyemem,
Hayatımsın, benim her an, açım inan, sana açım,
Seninle, yeniden doğdum, dostluğuna muhtacım…