Ay Çekimim Şiiri - Gökhan Edip Şenel

Ay çekimim,
Hüznün acıtıyor içimi,
Taşlar kadar sert,
Bir bıçak gibi saplanıyor,
Bir o kadar acımasız,
Bir o kadar namert,
Yaşam bağım soluyor,
Güneşim tutuluyor.
Kuruyor bahçe, kuruyor çiçek,
Bir an tomurcuk oluyorum ölecek,
Sonra Tanrı'ya uzatıyorum elimi,
Neredesin, nerelerde?
Şimdi derman olmayıp da derde,
Sonra içimden bir parça kopuyor trajik,
Çaresizliğime gülümsüyorum,
Kahkahalar atıyorum çıkmazlarıma,
Omuzlarıma biniyor,
Çelik halatlarıyla gökdelenler,
Vur hançerini vurdukça felek,
Eliyorum yaşamı elimde bir elek,
İman ediyorum şaire,
Gönül ne şad, ne asude,
Sonra Promote geliyor,
Tanrılar gökten narınızı çalan kahraman,
Sevdayla oyun olmaz elaman,
Su,hava, toprak, ateş.
Eriyorum sırrına hayatın,
Altın başaklar; bu yaşlı, miskin gürgen,
Akşamsefaları,
Oralarda bir yer buluyorum,
Senin kadar güzel,
Senin kadar sıcak,
Çocuklar besliyor gölgesinde ulu çınar,
Söğüt dalında salıncak,
Güzelim zerdali çiçekleri beyaz,
Kadınların kalpleri,
Elleri ve çocukların şekerleri,
Nane kokulu,
Şaire aşkı soruyorum,
Aşk bir çocuk hiç süt içmemiş,
Aşk bir kuş yıllar var uçmamış,
Ay çekimim,
Hüznün acıtıyor içimi,
Gelgitlerim oluyorsun,
Bense yorgun ve ölü bir deniz,
Dün sensiz,
Bugün sensiz,
Yarın sensiz,
Aşkına Promote oluyorum,
Bendeniz.