gece..
.
sim siyah kefeniyle
sıkıca sarmalar
ölümün kıyısında
sessizce bekleyen
kaderlerine boyun eğmiş
gencecik tutsaklarını..!
.
.
ve..
bir imsak vakti
.
hasretin korları düşer
Şafak söküğü o fersiz bakışlara.!
.
asırlar öncesinin
o kısır döngüsüyle
yine yükselir
anaların feryadı
artık..
hiç dinmeyen
kanlı göz yaşlarıyla yıkanır
sıra sıra dizilmiş o mezar taşları..!
.
.
ay çekilmiş
bulutlar ardına
unutmuş sanki yıldızları
zihinler bulanık..
sanki hiç bitmeyecek gibi
bu kahredici lanet olası karanlık.!
.
.
yine..
sönmek üzere
karşı tepelerin üstünde
çoban yıldızı..!
.
sönmek üzere..
umutsuzlar sokağının
köşesindeki sokak lambası.!
Mahmut Mücahit Özdemir
Kayıt Tarihi : 13.6.2019 20:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Mücahit Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/13/ay-cekilmis-bulutlar-ardina.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)