Ay Büyürken Şiiri - İlknur Kavrar

Ruhumun en çıplak haliyle
Çıktım ayın karşısına
Yanılgısıydı aynadaki karanlık
Ay büyürken
Işığı düşer yollara

Vakit daralıyor
Akşam sabaha kucak açtı
Sabahlar kör karanlıklara…

Kıymetini bilsin zerdali
Dalındaki kelebeğin
Umudu varken yeşil eriğin
Olmadan düşmesin toprağa

Yedisinde dut dalı
Ellisinde çınar yaprağı
Her nefeste her adımda
Öğrenecek çok şey var daha

Vakit daralıyor olsa da
Alınacak çok nefes var hala