AY BULUTTAN ÇIKSIN ARTIK.
Kınından fırlamış bıçak gibiyim
Bir güzellik açmıştı içimde
Aklim, fikrim şaşmişti
Ayaklarimi bir durak erkene almıştım
Geleceğim yolu nerden bilsin
Son buluşmamızda pusu kurulmuştu
Soğuk İstanbul gecelerin de ayrilik başlamıştı
Tren sesi gibi bir çiğlikti bu.
İhanet patliyordu üstümüze
Karanliğa koşuyorduk
Ay buluttan çıksın diye
Kasıklarimda kan kuruyordu
Ay buluta koşuyordu
Çikmadi aklimdan saçlarin
Yüzüme kondurdugun öpücükler
Kapanip kalmişim Kadiköy'de
İhaneti alip seni sordular
Yağmurun tıkırdısı, ayak sesleri
İçimden ay buluttan çıkacak sandım
Ay buluttan bir türlü çıkmadı.
29 Şubat 2020
Selami Sagir..
Kayıt Tarihi : 29.2.2020 14:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoktur

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!